Şehrin ısıklarından korkak bir cocuk yarattın. İçi bos duygu sömürgeleri yüklenmeli yada elde ettigin askların tortuları bir rüzgarın kulagına fısıldadıkları eklenmeli ki, seni senin kadar sevebilsin.
Ellerinin degdigi bedenleri hissettir hissetirde baskaları sanıp ürkmesin, beni ürküttügün gibi. Bir tebessüm ifadesi ögretki acılarına gögüs gerebilsin, yalnıslıklarına boslukları koyabilsin. Sevimsiz hayallerinide ögretde beni andırabilsin, son oyununuda oynada aglamayıda seninle ögrensin. Gülmeyi ögrettigin gözlerde aglamaklı izlerde kalsın ki, senden arta kalanlara aglayabilsin. Korkaklıgına inat sevdasına sahip cıkmayıda ögret, herseyi ögret askı, sevgiyi, arzuyu, cesareti ögret, dünyadan göçe inat yasamayı ögret, insanlara inat gülmeyi ögret. Çünkü sende bir insansın.. Gülmeli korkak cocuk ölümün soguk nefesinin hissettigi o kara ana kadar gülmeli.......!!!!
Ersin MUTLU
|
